Weinig architecten uit de Zuidelijke Nederlanden hadden rechtstreekse kennis van de Italiaanse Oudheid, en nog minder van de Griekse Oudheid – wat vaak als het begin van het neoclassicisme wordt beschouwd. Frankrijk, en in eerste instantie Parijs, was echter wel een bakermat van heel wat stilistische vernieuwingen. In deze lezing worden verschillende mechanismen van een dergelijke Franse invloed geïllustreerd. De meeste voorbeeldboeken en prenten aanwezig in de Zuidelijke Nederlanden kamen uit Parijs. Sommige ambitieuze ambachtslui stuurden hun zonen naar Parijs voor een vorming bij een toonaangevend architect. Sommige Franse en Parijse architecten werkten voor de Belgische hoogadel en welgestelden. En tijdens de Franse tijd had de Franse administratie van de Conseil des Bâtiments civils directe controle over het overheidsbouwen in de Belgische departementen. Na 1815 kwamen tal van architecten terug na een vorming aan de Parijse academie en namen artistiek de leiding.