19. Paviljoen der Menselijke Driften

Terwijl beeldhouwer Jef Lambeaux zich stortte op de verwezenlijking van zijn monumentale werk "De Menselijke Driften", kreeg architect Victor Horta de opdracht er een paviljoen voor te ontwerpen in het Jubelpark. Het ging om de eerste publieke opdracht van de Gentse architect. Amper vier dagen na de inauguratie op 1 oktober 1899, werd het publiek de toegang tot de kleine tempel al ontzegd, zo hevig was de verontwaardiging over het werk van de beeldhouwer, die in zijn bas-reliëf van 12 meter breed en 8 meter hoog de menselijke passies inderdaad op weinig verhullende wijze had verbeeld. Oorspronkelijk was het de bedoeling om de toegang tot het paviljoen open te laten, maar in 1910 werden er deuren aan het gebouw toegevoegd, een poging om morele en technische overwegingen met elkaar te verzoenen - de beeldhouwer vond zelf ook dat zijn werk het beste tot uiting kwam in een intimistische sfeer, enkel verlicht door licht van bovenaf. Ondanks dat het paviljoen nooit helemaal afgewerkt geraakte - de toegangsdeuren waren slechts tijdelijk bedoeld en het fronton is niet gedecoreerd -, neemt het gebouw een onmisbare plaats in binnen de architectuur van de nieuwe eeuw. Verschillende details wijzen vooruit naar de art nouveau. 

Victor Horta en het neoclassicisme: Victor Horta maakte naam als art-nouveau-architect, maar hier maken we kennis met een neoklassieke realisatie van zijn hand. Horta toont hier zijn beheersing van de antieke canon terwijl hij tegelijkertijd de oude typologie van Griekse tempels aanpast aan zijn eigen architecturale vormentaal. De verwezenlijking kan dus gezien worden als een schakel tussen twee architectuurstromingen die vaak als tegengesteld aan elkaar worden beschouwd.